

a

przełomie XIII i XIV wieku na terenie obecnego Starego Miasta znajdowała się obronna drewniana siedziba biskupów krakowskich. Siedziba ta po zniszczeniach wojennych została
w początkach XIV wieku opuszczona i uległa ruinie, a biskup Jan Grot wzniósł na sąsiednim wzgórzu nowy murowany zamek. Prawdopodobnie
w tej fazie budowy założenie składało się
z cylindrycznej wieży i obwodowe mury
z bramą od strony zachodniej.
Zamek
w ciągu wieków był kilkukrotnie rozbudowywany przez kolejnych biskupów, między innymi Floriana
z Mokrska, Jana Konarskiego, Filipa Padniewskiego
|
Ruiny zamku w Iłży, akwarela Teodora Chrząńskiego, 'Kazimierza Stronczyńskiego opisy i widoki zabytków w Królestwie Polskim (1844-1855)' |
|
i Marcina Szyszkowskiego. Podczas tych przebudów zamek uzyskał formę trójkątnego założenia zamku właściwego oraz przylegającego do niego od północy przedzamcza.
W XV wieku zamek uzyskał wzmocnioną wieżę bramną, do której prowadził most, a
w XVI wieku gruntowna przebudowa przekształciła zamek
w renesansową rezydencję. To wtedy powstała większość zabudowań przylegających do murów obwodowych, a przedzamcze otoczono bastejowymi fortyfikacjami. Na początku XVII wieku jeszcze raz przebudowano nieznacznie założenie, głównie sprowadziło się to do modernizacji umocnień przedzamcza.